شب
شب زنده دلان که خواب شیرین دارند
با مرغ سحر الفت دیرین دارند
شیرین بشود طعام، از گرسنگی
در کام کسانی که دل و دین دارند
شب زنده دلان که خواب شیرین دارند
با مرغ سحر الفت دیرین دارند
شیرین بشود طعام، از گرسنگی
در کام کسانی که دل و دین دارند
تو ای زندانی زندان غربت
دعا کن طی شود دوران غربت
به آنهایی که مشتاق ظهورند
چو سالی بگذرد هر آن غیبت
رهبر معظم انقلاب در جمع رایزنان فرهنگی فرمودند:
معنای انتظار فرج، نشستن و دلخوش کردن به مفهوم انتظار و یا زمان ظهور نیست.بلکه انسان
منتظر مانند یک سرباز مجاهد در راه استقرار عدالت و نزدیک شدن به هدف والای ظهور حرکت
و تلاش می کند و با ایجاد و حفظ آمادگی های همه جانبه فردی و اجتماعی، زمینه را برای ظهور
دست قدرتمند و ملکوتی امام عصر (عج)فراهم می سازد.
ای بهانه ای برای زیستن!اشتیاق همچو سبزه بهاره هر طرف روییده است.جمکران جلوه ای از انتظار و شوق ماست ای بهار جاودان ای بهار آفرین ،مادرانتظار مقدم توییم ای امید آخرین!
ای انتظار سبز!گل باغ سرمدی
زیباترین بهار حریم محمدی
پایان گرفت با تو شب انتظار ما
ای آخرین ستاره زهرا!خوش آمدی
تاریخ دوباره کرد تکرار
شد کشته به نینوای دیگر
در سوک حسینیان عاشق
گل خیمه به وادی عدم زد
بر طارم بیکران هستی
منظومه ما درفش غم زد
بر بام بلند روشنایی
خورشید برهنه سر برآمد
بر لشکریان شب خروشید
خون از نفس سحر بر آمد
در دوزخ ننگ بار نیرنگ
سوزان همه ملحدان بدکار
رفتند بهشتیان مظلوم
با شوق و شعف به دیدن یار
رفتند و به دشت تیره شب
تخم گل آفتاب کِشتند
معنای چگونه زیستن را
با جوهر خون خود نوشتند
“نصرالله مردانی“
آن گاه که در دریای خروشان زندگی در چنگال طوفان جهل و ترس اسیر شدی…
و ساحل صلاح و صلح و کشتی نجات و رهایی را آرزوی کردی…
” قــــرآن بــخوان “
بازهم ماه پیامبر رحمت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص)، ماه شعبان از راه رسید. ماهی که فضیلت خویش را وامدار موالید خجسته ای است که در این ماه زمین را به قدوم خویش متبرک نموده اند و از آنجا که این ماه طریقی برای حرکت به سوی ماه مقدس حق متعال ماه مبارک رمضان است، لذا عبادت و راز و نیاز در آن دارای فضیلت بسیاری است تا اینکه بنده آماده ی ملاقات با حضرت حق در ضیافت الهی شود. امید است همه ما بتوانیم از این ماه بابرکت بهره لازم را برگیریم. میلاد چراغهای تابنده هدایت و ولایت را که در این ماه قدم مبارک را بر عرصه هستی نهاده اند به تمام شیعیان تبریک می گویم.
ارزش وجایگاه ماه شعبان
و عبادت و ذکر روی آورند،یار حقیقی خود دانسته است.
در این ماه،روزه داشتن شریف ترین کارهاست؛کاری که پیشوایان ما همواره به آن پایبند بودند وآن را توبۀ راستین می شمردند. پیامبر محبوب ما(صلی الله علیه و آله)روزۀ این ماه را با روزۀ ماه رمضان پیوند می داد وهمۀ روزهایش را روزه می داشت.
شعبان فرصتی مناسب برای بهره گیری بیشتر از نعمت های معنوی ومادی خداوند است. نامگذاری این ماه نیز از همین روست؛ یعنی درآن ،نعمت های الهی، شعبه شعبه و افزون افزون،بر بندگان نثار می شوند وکارهای نیک همچون شاخساران پر برو بار، ثمرات ارجمند و فراوان می دهند.
به ویژه روزه داشتن در این ماه، دستمایۀ افزایش روزی و نعنت خدا در طول زندگی است و شفاعت و خشنودی پیشوایان پاک را در پی دارد.صدقه دادن به نیازمندان وعفو و گذشت نسبت به بندگان خداوند،نیز از کارهای سفارش شدۀ این ماه است.
«ذکرهای ماه شعبان»
چه شکوهمند است شعبان را که ماه پیامبر رحمت(صلی الله علیه وآله)است،با حال و هوای خوش پیامبرانه به سر بریم وجان خود را از شمیم این ذکرهای آسمانی عطر آمیز کنیم:
1)هفتاد بار در روز«أًَََستغفرالله واسئَلُهُ التوبه»
از خدا آمرزش می خواهم و از او فرصت بازگشت می جویم.
2)هفتاد بار در روز:«استغفرالله الذی لا إله إلاهو الرحمن الرحیم الحی القیمو و اتوب إلیه».
از خدایی آمرزش می خواهم که معبودی جز او نیست؛همان خدای مهرورز مهر پیشۀ زندۀ پایدار.و به سوی او باز می گردم.
3)هزار بار در طول ماه:«لاإله إلاّ الله ولا نعبد إلاّ إیاهُ مخلصین له الدین و لو کره المشرکون»
جز خدا معبودی نیست وجز او را نمی پرستیم.در این دین،برای او اخلاص می ورزیم،هر چند مشرکان نپسندند.
4)ذکر پیاپی صلوات بر محمدو آل محمد(اللهم صل علی محمد وآل محمد)
جغدی روی کنگره های قدیمی دنیا نشسته بود، زندگی را تماشا می کرد، وآدمهایی را می دید که به
سنگ وستون، به در و دیوار دل می بندند. جغد امّا می دانست که سنگها ترک می خورند وستونها فرو
می ریزند،درها می شکنند و دیوارها خراب می شوند. او بارها و بارها تاجهای شکسته، غرورهای تکه
پاره شده را لابه لای خاکروبه های قصر دنیا دیده بود.او همیشه آوازهایی درباره ی دنیا و ناپایداریش می
خواند و فکرمی کرد شاید پرده های ضخیم دل آدمها با این آواز کمی بلرزد. روزی کبوتری از آن حوالی رد
می شد،آوازجغد را شنید گفت بهتر است سکوت کنی و آواز نخوانی. آدمها آوازت را دوست ندارند
غمگینشان می کنی دوستت ندارند می گویند بد یمنی و بد شگون، وجز خبر بد چیزی نداری!
قلب جغد پیر شکست و دیگرآواز نخواند. سکوت او آسمان را افسرده کرد آن وقت خدا به جغد گفت:(آواز
خوان کنگره های خاکی من ،پس چرا دیگر آواز نمی خوانی، دل آسمانم گرفته است.)
جغد گفت:خدایا آدمها مرا وآوازهایم را دوست ندارند.خدا گفت:آوازهای تو بوی دل کندن می دهد وآدمها
عاشق دل بستن اند. دل بستن به هر چیز کوچک و هر چیز بزرگ ، تو مرغ تماشا و اندیشه ای و آن که
می بیند ومی اندیشد به هیچ چیز دل نمی بندد.
دل نبستن سخت ترین و قشنگ ترین کار دنیا است. اما تو بخوان و همیشه بخوان، که آواز تو حقیقت
است وطعم حقیقت تلخ. جغد به خاطر خدا باز هم بر کنگره های دنیا می خواند و آن کس که می فهمد
می داند
آواز او پیغام خداست که می گوید:
آن چه نپاید، دلبستگی رانشاید!