حوزه علمیه حضرت زینب(س) سریش آباد

مراتب انس با قرآن

خیلی ها آرزو دارند که به طور مداوم با قرآن مأنوس باشند و از خواندن قرآن احساس لذت کنند اما همین که عزم خود را جزم میکنند که وقت خود را صرف قرآن کنند و به معارف والایش برسند بعد از خواندن چند صفحه ای از قرآن دچار یأس و دلسردی میشوند که نه نمی شود ، نمی فهمم، لذت نمی برم و … باید گفت این ها همه بهانه است فهم قرآن نیاز به صبر و تلاش و کوشش دارد قرآن نقشه گنج است پس باید برایش کوشید از وادی های سختی گذشت و نباید انتظار داشت همان قدم اول لذت ببری بلکه اول باید مقدمان را طی کرد . و باید گفت انس با قرآن هم مراتبی دارد بدین شرح:

مرتبه اوّل انس با قرآن:

عبارت از خواندن قرآن، حفظ قرآن و انس با مجالس قرآن است. قرآن باید در همه خانه‌ها و در بین اقشار مختلف جامعه زنده باشد، در دانشگاه‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی آموزش و پرورش، بیش از این باید به مقوله انس با قرآن پرداخته شود و در مورد آن فرهنگ‌سازی شود. پس گام اول آمدن به سمت قرآن و دست آشنایی دادن با آن است.

در مرتبه دوّم انس با قرآن:

خواندن باید همواره با معنی و تفسیر باشد. معنا ندارد کسی قرآن بخواند، امّا متوجّه معنای آن نباشد. هرکسی باید به اندازه توان خود به ترجمه و تفسیر قرآن کریم روی آورد و از معانی بلند آن بهره ببرد. بهانه‌هایی نظیر عدم توانائی یا کمبود وقت در زندگی و …، در این خصوص پذیرفته نمی‌شود. اگر به همان اندازه که جوانان عزیز برای قبولی در دانشگاه، یا فراگیری حرفه خود، تلاش می‌کنند، در مورد تلاوت قرآن با ترجمه و تفسیر، همت ورزند، قطعاً موفّق خواهند شد.

با کمی همّت هر کاری امکان پذیر است.

مرتب سوّم انس با قرآن:

این است که بعد از خواندن ترجمه و تفسیر، برای انسان یک عنایتی پیش می‌آید که خودش از قرآن برداشت می‌کند. این امر، با کمک و یاری خداوند متعال و با لطف امام زمان«اروحنا فداه» انجام شدنی است. ولی قرآن می‌فرماید:

«إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کریمٌ فی‏ کتابٍ مَکنُونٍ، لا یمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ

اگر توفیق الهی شامل حال کسی شود و او زمینه جذب توفیق را در خود ایجاد کرده باشد، در هر شرایطی خصوصاً در شرایط سخت، برداشت از قرآن مجید امکان پذیر است.

بانو مجتهده امین که یک افتخار برای اصفهان، بلکه برای عالم اسلام محسوب می‌گردد، یک بانوی شوهردار و بچه‌دار بود. ولی اراده کرد که درس هم بخواند، در آن زمان مدرسه طلبگی مخصوص بانوان نبوده است. استاد هم به سختی یافت می‌شده، ولی ایشان اراده و همّت کرد و در خانه درس خواندن را ادامه داد تا به درجه اجتهاد رسید. نه تنها مجتهد، بلکه فیلسوف شد. و نه‌ تنها فیلسوف، بلکه عارف و مفسّر قرآن شد.‌ در همه موضوعات علوم دینی تألیفاتی دارد. از جمله در تفسیر قرآن‌ کریم که یک دوره چهارده‌ جلدی از آن بانوی نمونه به‌جای مانده است. بنابراین نسل جوان باید آن‌قدر با قرآن شریف مأنوس شوند که بتوانند از قرآن برداشت داشته باشند.

روایتی از پیامبر گرامی«صلی الله علیه و آله و سلم» وارد شده که می‌فرمایند: وقتی ظلم‌، گرفتاری و فساد، مثل ابر تاریک بر شما هجوم می‌آورد، ‌قرآن بخوانید. زیرا قرآن برای سعادت دنیا و آخرت شما شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود.

مرتبه چهارم، استفاده از نور قرآن است:

اگر انسان به این مقام برسد که نور قرآن را ببیند، راه‌های سلامتی برای او گشوده می‌شود. قرآن می‌فرماید:
«قَدْ جاءَکمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَ کتابٌ مُبینٌ یهْدی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَ یخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَ یهْدیهِمْ إِلى‏ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»

حقّا که براى شما از جانب خداوند نور و کتابى روشن و روشنگر آمده است. خداوند به وسیله آن، کسانى را که از رضاى او پیروى کنند، به راه‏هاى سلامت هدایت مى‏کند و آنها را از تاریکى‏ها به‌ سوى نور به توفیق خود بیرون مى‏آورد و به سوى راهى راست هدایت مى‏کند.

ور قرآن، انسان را به راه‌های سلامتی هدایت می‌کند. به این معنی که علاوه بر گرفتن دست سالک، او را به جایی می‌رساند که به جز خدای سبحان، کسی را نمی‌بیند. افزون بر این، مسیر صحیح و راه رسیدن به خدای متعال را نیز به او نشان می‌دهد خداوند تعالی می‌فرماید:

«وَ الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنین‏» [3]؛ و کسانى که در راه ما جهاد کردند به یقین آنها را به راه‏هاى (وصول به مقام قرب) خود راهنمایى مى‏کنیم، و همانا خداوند با نیکوکاران است.

اگر کسی با قرآن مأنوس شود، مطمئناً قرآن هم با او انس می‌گیرد و به او یاری می‌رساند.

والاترین مرتبه انس با قرآن که از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است، عمل به قرآن می‌باشد. در همه امور زندگی می‌شود از قرآن کریم استفاده کرد و به آن دستورات عمل نمود. روایتی از پیامبر گرامی«صلی الله علیه و آله و سلم» وارد شده که می‌فرمایند: وقتی ظلم‌، گرفتاری و فساد، مثل ابر تاریک بر شما هجوم می‌آورد، ‌قرآن بخوانید. زیرا قرآن برای سعادت دنیا و آخرت شما شفاعت می‌کند و شفاعتش پذیرفته می‌شود. ‌بعد پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» می‌فرمایند: هر کس قرآن را سرمشق زندگی خود قرار دهد، بهشت آن شخص از همان جا شروع می‌شود تا به بهشت موعود برسد. و کسی که به قرآن پشت پا بزند و به آن عمل نکند، جهنّم او از همان جا شروع می‌شود تا به جهنّم موعود برسد.

جرج جرداق در کتاب تمدن اسلامی می‌نویسد: در زمان پیامبراکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»، مردم پا برهنه بودند، غلاف شمشیر نداشتند و با لیف خرما شمشیر را به گردنشان وصل می‌گردند، حتّی در بعضی اوقات یک خرما را دو نفر با هم می‌خوردند. ولی ایمان در قلب آنان رسوخ پیدا کرده بود و با یقین می‌جنگیدند و پیروز می‌شدند. ایمان واقعی به پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» و قرآن داشتند و به آیات الهی عمل می‌کردند.

«فَإِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیکمُ الْفِتَنُ کقِطَعِ اللَّیلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیکمْ بِالْقُرْآنِ فَإِنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ مَاحِلٌ مُصَدَّقٌ وَ مَنْ جَعَلَهُ أَمَامَهُ قَادَهُ إِلَی الْجَنَّةِ وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ سَاقَهُ إِلَی النَّار»

متأسّفانه جامعه کنونی آن‌طور که شایسته است به ‌قرآن عمل نمی‌کند. قرآن شریف در چندین آیه راجع به رعایت حجاب سخن می‌گوید و کمتر کسی به آن آیات عمل می‌کند، در چندین آیه بر اقامه نماز در اوّل وقت تأکید می‌فرماید و به خواندن نماز شب و رسیدن به مقام محمود سفارش می‌نماید، ولی متأسّفانه عمل به آن آیات در بین مردم ظهور کافی ندارد. قرآن کریم در مورد انفاقات واجب و مستحب و پرداخت خمس و زکات، پافشاری فراوانی دارد، ولی اندکی از مردم به دستور قرآن عمل می‌کنند. اکثر مردم خود را محتاج و مستضعف می‌پندارند و انفاق نمی‌کنند، حتّی با تکیه بر تصوّر احتیاج، دیون واجب خود را نیز پرداخت نمی‌کنند، در حالی که خداوند می‌فرماید:
« لِینْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَ مَنْ قُدِرَ عَلَیهِ رِزْقُهُ فَلْینْفِقْ مِمَّا آتاهُ اللَّهُ لا یکلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها سَیجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یسْرا»
قرآن در این آیه شریفه به مسلمانان آموزش می‌دهد که آنچه برای خود می‌خواهند، برای دیگران نیز بخواهند. یعنی همه باید همانگونه که به فکر رفاه معیشتی خود و خانواده هستند، به رفاه دیگران نیز بیندیشند. همان اهمیّتی که پدر و مادر برای ازدواج فرزند خود قائل هستند، برای فرزند همسایه یا اقوام هم قائل باشند. و بالأخره خود خوری و خود محوری، در فرهنگ قرآن کریم، جایگاهی ندارد. اگر همه اعضای جامعه به همین یک آیه عمل کنند، فقر و مشکلات اقتصادی و معیشتی از جامعه رخت بر می‌بندد..
اگر افراد جامعه به دستورات اخلاقی قرآن کریم عمل کنند، دروغ، غیبت، تهمت و شایعه پراکنی جای خود را به صدق، صفا و صمیمیّت خواهد داد. قرآن مجید می‌فرماید:
قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ، الَّذینَ هُمْ فی‏ غَمْرَةٍ ساهُونَ
مرده باد دروغ‏پردازان؛ آنهایى که در گردابى (از نادانى) غافل مانده‌اند.
رواج گناهان اجتماعی در بین افراد یک جامعه، از عمل نکردن آن جامعه به آیات انسان ساز قرآن کریم سرچشمه می‌گیرد.
جرج جرداق در کتاب تمدن اسلامی می‌نویسد: در زمان پیامبراکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»، مردم پا برهنه بودند، غلاف شمشیر نداشتند و با لیف خرما شمشیر را به گردنشان وصل می‌گردند، حتّی در بعضی اوقات یک خرما را دو نفر با هم می‌خوردند. ولی ایمان در قلب آنان رسوخ پیدا کرده بود و با یقین می‌جنگیدند و پیروز می‌شدند. ایمان واقعی به پیامبر«صلی الله علیه و آله و سلم» و قرآن داشتند و به آیات الهی عمل می‌کردند.
بنابراین برای اصلاح مفاسد اجتماعی و نارسائی‌‌های اقتصادی و اخلاقی، چاره‌ای جز بازگشت به قرآن و عمل به آیات نورانی آن نیست.
آنچه در این مجال اندک بیان شد، قطره‌ای از دریای فضیلت قرآن کریم بود و امکان بازگوئی سایر فضائل آن کتاب نورانی در این اینجا میسّر نیست و فرصت جداگانه‌ای می‌طلبد.