شهادت جانسوز امام موسی کاظم (علیه السلام)
مصادف با شهادت حضرت امام موسی کاظم(علیه السلام)
سال 128 هجری بود وهفتم ماه صفر،که در روستایی به نام «ابواء»(بین مدینه ومکه»،امام هفتم شیعیان،حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) متولد شد.
پدرش،پیشوای والا قدر شیعه ،حضرت امام صادق (علیه السلام) ومادرش بانویی پاک وبلند مرتبه به نام «حمیده»بود که از زنان دانشمند وپرهیزکار عصر خویش به شمارمی رفت.
وقتی این فرزند به دنیا آمد،پدرش ازاو با عنوان پیشوای بعد از خویش وبهترین آفریدۀ خداوند یاد کرد.
نام«موسی»رابرای این فرزند،پیش ازولادتش انتخاب کرده بود.
«کاظم»،«عبدصالح»و«امین»ازلقب های اوست.
شخصیت والایی که امام کاظم(علیه السلام)،داشت موجب حسدودشمنی هارون شد واو را به بغداد احضار کرد وبه زندان افکند تا خطری از سوی امام،حکومت اورا تهدید نکند.
حضرت به دستور هارون الرشید،در زندان مسموم وشهید شد،درحالی که غل وزنجیر بر دستها وپاهایش بود.وی زمان شهادت 55 سال داشت.
هارون که می خواست مردم از جنایت او آگاه نشوند ومی کوشید مرگ او را طبیعی جلوه دهد، یک روز قبل از شهادتش، مجلسی ترتیب داد وشخصیت های معروف را حاضر ساخت تاگواهی دهند که آن حضرت سالم است وسوء قصدی نسبت به او انجام نشده است. ولی امام باآن حال بیماری ومسمومیت،به آن شاهدان فرمودکه اورابا 9عدد خرما مسموم ساخته اند وفردا بدنش سبز خواهد شد وپس فردا از دنیا خواهد رفت
شهادت امام موسی بن جعفر (علیه السلام)،روز25رجب سال 183هجری دربغداد اتفاق افتاد.
ابتداء جسد او را با وضع تحقیرآمیزی از زندان بیرون آوردند،ولی پس از تشییع با شکوهی پیکر او را درگورستان قریش در غرب بغداد دفن کردند.ازآن پس،آن آرامگاه، عظمت ورونق وشهر «کاظمین»که مدفن آن امام ونوۀ شهیدش امام جواد (علیه السلام)است بنا شد.
