حوزه علمیه حضرت زینب(س) سریش آباد

سبز پوش چمن باغ رسول

حسن آرام دل و جان بتول

دل بدیدار جمالش مشتاق

جلوه‌ای کرد رخش در آفاق

در شب نیمه ماه رمضان

مهر چهرش به سحر شد تابان

مظهر ذات خداوند اَحَد

معنی آیه «الله صمد»

پرده برداشت ز رخسار جلی

جلوه‌گر گشت جمال ازلی

زد قدم خسرو ملک و ملکوت

از کرم بر سر خلق ناسوت

جان عالم به فدای قدمش

صد مسیحا شده اِحیا ز دمش

شد ز میلاد حسن باب کرم

این جهان رشک گلستان ارم

مرتضی شاد و پیمبر مسرور

خلق از دیدن رویش در شور

که خدا داد به زهرا پسری

راستین کودک والا گهری

ای دلا مژده که جانان آمد

بر تن مرده ما جان آمد

گفت جبریل به فرمان خدا

به رسول مدنی نور هدی

چون در این ماهْ خداوند ودود

باب رحمت به روی خلق گشود

سجده شکر بر آرید به عید

طفل را نامْ حسن بگذارید

هست چون مایه خیر این مولود

طالع دین ز وجودش مسعود

تا که فرمان خداوند شنید

شکر گویان، حسن او را نامید

(همه گفتند مبارک باشد

بر سرش تاج تبارک باشد)

والضحی آیتی از روی مهش

رمز والیل دو زلف سیهش

باری‌ای خسرو خوبان مددی

به لب آمد ز غمت جان مددی