زندگی نامه حاج سید محمود طالقانی
مرحوم حاج سيد محمود طالقانی فرزند آيت الله سيد ابو الحسن یکی از علما و مجاهدين بزرگ جهان تشيع در قرن اخير است (سيد ابو الحسن طالقانی والد آيت الله مذکور یکی از علمای بزرگ و مبارز و مجاهد در رديف مراجع علما و از دوستان آيت الله صدر بود. حاج سيد محمود در سال 1329 قمری در یکی از قصبات طالقان متولد شد. معظم له از اوايل جوانی تا سال 1357 قمری (زمان مرحوم آيت الله حائری) در قم تحصيل نمود. بعداز سال مذکور در زمان حکومت رضا خان قلدر به جهت دفاع از حريم اسلام و روحانيت و حجاب بانوان به شش ماه زندان محکوم شد. پس از آزادی ضمن تحقيقات علمی و نوشتن تفسير سالها در ارشاد و آگاهی مردم می کوشيد. تفسير پرتوی از قرآن، به سوی خود می رويم و اسلام و مالکيت را در تهران به رشته تحرير برد. ديری نگذشت که بعد از چند بار گرفتاری و زندانی ها در سال 1372 قمری به جرم مخفی نمودن شهيد نواب صفوی اعلی الله مقامه در منزلش، آيت الله طالقانی را به چند ماه حبس محکوم نمودند و بعد از آزادی همينکه در ارشاد و آگاهی مردم کوششی می نمود مجددا او را به زندان بلا می کشانيدند. آيت الله طالقانی تا قبل از سال 1382 چند بار محکوم به زندان شده بود اما در سال 1382 بعد از حادثه خونين 15 خرداد و قيام مردم عليه شاه خائن اين مجاهد مقاوم و نستوه به جرم دفاع از اسلام و مردم بی گناه به ده سال زندان محکوم شد و سرانجام در سال 1390 بعد از هشت سال زندان آزاد شد ولی متأسفانه در همين سال که مقارن با جشنهای 2500 ساله نوکر استعمار بود. اين ابرمرد مقاوم به خاطر دفاع از اسلام و حقوق مردم مظلوم، به سه سال تبعيدی به نقاط دوردست ايران (زابل و بافت کرمان) فرستاده شد.
آيت الله طالقانی در سال 1394 قمری در بازگشت از تبعيد به تهران بلافاصله به اتهام اقدام عليه امنيت کشور و طرفداری از مخالفين رژيم در تهران به وسيله عمال ساواک به زندان سختی مبتلا بود. او و بستگانش خيلی اذيت های روحی و جسمی کشيدند تا آنکه در دوران انقلاب اسلامی ناگزير معظم له را نيز در جمله عدۀ زياد آزاد ساختند.
از خصوصيات مهمی که در وجود مرحوم طالقانی بيش از هر چيز تجلی نمود مسئله مبارزه بی امان او عليه رژيم طاغوتی و مخصوصا استعمارگران شرق و غرب بود. اين مجاهد بزرگ بيش از هر کس عمری به زندان بلا گرفتار بود و با شکنجه های مختلف روبرو. اما برای خدا و اسلام سالهای متمادی استقامت نمود و به ایادی استعمار رکونی ننمود و جز در مقابل معبود حقيقی سر تسليم و تعظيم فرود نياورد. از لحاظ طرز تفکر و جهان بينی و روشنگری با توجه به شناخت عميق خود از معاصران خويش جلوتر می انديشيد و آينده نگر خوبی بود، آنگونه که جد بزرگوارش قصاص قبل از جنايت ننمود. و در عين رحماء بينهم اشداء علی الکفار بود.
مرحوم طالقانی در تمام عمر به فکر مردم ستمديده و طبقه مستضعف بود و بدين خاطر هيچ گاه آب خوشی از گلوپائين نداد و در راه اسلام و انقلاب و روشنگری مردم مجاهدی خستگی ناپذير بود. در اواخر عمر پس از پيروزی انقلاب با آنکه بنيه جسمی خود را از دست داده بود نطقهای آتشينی داشت و زبان او چون شمشير مالک اشتر به نفع اسلام بود. در دفاع از حريم اسلام، راه تداوم انقلاب و اطاعت از مقام رهبری بيانات شيوا و گرمی داشت که هم اکنون مضبوط است. ولی همان گونه که به یاد داريد سرانجام اين بزرگ مجاهد خستگی ناپذير پس از عمری مبارزه و مجاهدت چند ماه پس از طلوع صبح آزادی در شوال 99 ناگهان قلبش از کار ايستاد و خود برای هميشه آسوده شد و جهانی از مردمان متعهد را به سوگ خود نشانيد و در بهشت زهرا آرميد.