حوزه علمیه حضرت زینب(س) سریش آباد

^{اشعار شهریار}

^{علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را}

^{كه به ما سوا فكندی همه ساه هما را}

^{دل اگر خداشــــــناســـی همه در رخ علــی بیـــن}

^{به علـــــی شــناختم من به خدا قســـــــم خدا را}

^{به خـــــــــدا كه در دو عالم اثـــر از فـــــنا نـماند}

^{چو علـــــی گرفته باشـــــــی سـرچشــــــمه بقا را}

^{مگر ای ســــــحاب رحمـــت تو بیاری ارنه دوزخ}

^{به شــــــــرار قــــهر ســوزد همه جان ما سوا را}

^{برو ای گــدای مســـــــكین در خانـه علــــــی زن}

^{كه نگین پادشــــــــاهی دهد از كــــــــرم گدا را}

^{به جــــــز از علـــــی كه آرد پســـری ابوالعجائب}

^{كه علم كند به عالـــــــم شـــــــهدای كربـــلا را}

^{چو به دوســـت عــــهد بندد زمـــــــیان پاكبـازان}

^{چو علــــــــــی كه می تواند كه به سر برد وفا را}

^{نه خدا توانمنش خواند نه بشر توانـمنش گفــت}

^{متحیــــــرم چه نامــــم شـــه ملــــك لافتـــی را}

^{بدو چشم خون فشانم هله ای نســــــیـم رحمــت}

^{كـــه زكـــوی او غـــباری به مـــــن آرتــوتـیا را}

^{به امــــید آنكـه شــــــایــد برســد به خاك پایـــت}

^{چــه پــــیامها ســــپردم همــــه سوز دل صــبا را}

^{چــو تویی قضـــای گــردان به دعای مســتـمندان}

^{كه زجــــان مــا بگــــــردان ره آفـــت قضــــا را}

^{چه زنـــم چــو نای هر دم زنوای شـــــوق او دم}

^{كه لســــان غیـب خوشــــــتر بنــوازد این نوا را}

^{همه شــــب در این امیدم كه نســــیم صبحگاهی}

^{بــــه پــــــیام آشــــــــــــــنایی بنوازد آشـــــنا را}

^{زنــــوای مــــرغ یا حق بشــــنود كه در دل شب}

^{غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا}